Defense Mechanism >> Acting Out (?!) in the poem, JOSEFA

Tila malamlam na ang kapeng inihahain sa umaga,

Na pawang kinukulang na sa tamis at aroma;
'Pag aking tinikman sa seramikong tasa niya
Ay tila wala ng init at sarap na ipinalalasa.

Bagama't ganoon ay nararapat pa ring ipagpasalamat
Sa biyayang papawi sa tiyang kumakalam;
'Di ko na papansinin na sa kahit lasa nito'y bawas,
Nasa pait ng kape ni Nany ang sa lalamuna'y sasapat.

Tila nauubusan na ng bango ang mga bulaklak sa bahayan,
Gayong di tumitigil ang pagbuhos ng malakas na ulan;
Bubuyog nama'y laging nandyan upang paglingkuran
Ang mga halamang natutuyot na sa ganda'y nawawalan.

Ngunit hindi ako nalulungkot dahil alam kong itinakda
Na ang pag-usbong na muli ng luntiang dahon sa kanya;
Kaya't ibig ko sanang hantayin ang oras niya
Na ako'sy bigyang muli ng mahabang pagpapasensiya.

Tila nauubos na nga ang tubig mong malinaw
Sa banga ng buhay na pumapawi sa aking uhaw.
Kahit ako'y tumutuntong pa sa upuan at sumasalok ng parang langaw,
Pawang di maaabot ang kristal na sana't tinatanglaw.

Pero dahil sa ganitong pangyayari, ako'y natututo
Na maging maalam at magpakaresponsableng lalaking bunso;
Payo ni Nanay, kung paano saluhin ang suliranin ko,
Ako nna ngayon ang reresolba dahil asal at awra niya'y tila nagbago.

Tila ang iyong pagyakap ay hindi na ramdam;
Halik mo ri'y 'di na nararanasan.
Pawi na nga siguro ang mga panahong nagdaan,
Noong ako'y iyong dinuduyan sa langay-langayan.

'Di pa ako tapos sa aking makabuluhang paglalakbay,
Pero bakit tila nanatiling sa paglalakad ay hindi na nakakasabay.
Ngunit sa 'di kalayua'y aking unti-unting muling nasisilayan
Ang liwanag sa kalangitan at sinag na yakaping araw na walang katapusan.

~end~

--> Ginawa ko ito on that spot nung may seat work kami sa subject naming Rizal. Ang siste, gumawa ng isang obra maestra (drowing, liham o tula) na ang pagbabasehan ay ang tula ni Rizal about her mother - Ang Aking Unang Salamisim (My First Inspiration). Nilagay ko siya dito sa aking blog para hindi ipagmalaki pero upang ipahiwatig ang aking nararamdaman, patungkol sa sitwasyon namin ngayon ng aking pinakamamahal na ina. Love your mothers, peeps! :)

webvidchoob || catsup >> 'Chuck' and My Morning Dillema

Martes. Umaga palang andami ko ng kailangan gawin at tapusin. Oo nga't nagawa ko na ang ilan sa mga ito kagabi pero ikaw ba naman ang halos i-summarize ang isang book (actually para lang siyang pamphlet), hindi ba naman matutuyo ang utak mo? First part pa nga lang ng review about Renato Constantino's Veneration without Understanding, tinatamad na ako, eh ang mga huling part pa kaya?! Kaya after magsurf pa sa net ng halos ala-una na ng gabi ng 1/8 palang ng dapat na i-aacomplish ko ang nagagawa ko, ipinagpaliban ko nalang ang pagtapos ang nagdesisyong kinabukasan, or actually mamayang umaga nalang gawin ang rest of the report.

After ng tatlong oras na tulog, walang kagana-gana kong sinipat ang copy ko ng nasabing artikulo at wlang mumug-mumog, walang hila-hilamos kong idinantay ang nananakit ko pang puwitan sa matigas na upuan at nag-umpisa ng magtype. Walang lumalabas sa utak ko, ang pokus ko ay sa internet connection icon sa ibabang bahagi ng monitor ng aking computer. Ni hindi ko na maalala kung ano ang mga pinagbabasa ko sa halos makatatlong oras na pag-intindi sa nasabing artikulo. Ingles kasi. At para sa akin, isa ito sa mahihirap na lengguwahe, as it requires the accurate grammar and vivid comprehension beneath its complex nature and peculiar forms. Wooh! Eh actually naman kasi, ang alam ko lang na lengguwahe ay Tagalog, English at konting Ilonggo. At sa akin, pagmadali ang isa, mahirap na ang kasunod kong description. At unfortunately, Tagalog at ang konting Ilonggo ang madali sa akin. Yeah, i sound nonsense, again.

Eneweiz, wala talaga sa hinagap kong matatapos ko ang nasabing requirement sa subject namin Rizal. Kaya nga ikinagulat kong nasa footnotes na ako at naglalagay nalang ng mga pages para sa nasabing review. Mas ikinagulat ko na sa pagtingin ko ng mga pahina, Page 1 of 9. Miraglo! Di ko napansin na habang binabasa kong muli ang artikulo ay bumalik ang diwa ko at succesfully kong nalagyan ng huling tuldok ang aking ginawa. Tapos na nga ang kalbaryo ko. Ang kailangan ko na lang ngayon ay ang pagpapaprint ng ginawa ko; saka ko napansin, mag-aalas-otso na, eh alas nuwebe ang pasok ko at isang oras ang biyahe ko papuntang school. Kaya, sa biglang pitik, napahulagpos akong bigla at dali-daling tinungo ang kasilyas/banyo para maligo. Hindi ko naikwekwento kung paano ko nagawang apat na minuto lang ang karaniwan kong paliligo na inaabot ng 45 minutes. Sabi nga sa kanta nina Justin Timberlake at Madonna, 'you only got 4 minutes to save the world...', dahil kung hindi nga naman, anag lahat ng pinagpuyatan ko will just go to waste.

Sa pagmamadali kong masuot ang pantalon ko pamasok, parang natumba't napaupo akong bigla sa kama, not knowing na hindi ko pa fit na nailalagay ang aking pants. Sa kadahilanang yaon, napunit ang puwitan all unto the harapan, at isang malakas na mura ang pumaimbulong (what a word?!) sa aming kabahayan: SSSHHH***TTT!!! At siyempre, nagulantang ang mga taong natutulog pa ng mga sandaling yun sa aming tahanan. Grr! Pasensya na! Hindi ko siyempre ibinalita sa kanila na ang dahilan ng malutong na english word na yun ay dah il sa pagkakatastas ng aking pantalon dahil kapag nalaman yun ng mga magulang ko, lulutong din ang mga sermon sa pagmumukha ko.

And speaking of pagmumukha, after kong magpalit ng bago at ayos na pants (may kwento pa ako about dito, later nalang...), naggayak na ako sa salamin at isang kagulat-gulat na pangyayari ang nasaksihan ko -- isang mala-bosyong kalaki na taghiyawat ang nakita ko sa itaas na bahagi ng noo ko. Malaki talaga, at ang kapansin-pansin sa lahat, ang mamula-mulang paligid nito with a yellowish hue at the center. Paksyit! At isa pa, malapit nalang sa hair line ko, hindi pa umurong! At ang resulta, isang parang third eye na kayang makakita ng mga premonition ng panlalait at panlilibak...

Ayun, bale sa buong maghapon, habang nasa school, pilit kong itinatago ang maliit na zit sa pilit na sumisilip upang manira ng araw ng ilang mga dumadaan. Amff, talaga!!!

Oo nga pala yung pants na sinasabi ko kanina, yung bold letters, yung kwento ko dun kasi is ganito. Nagpapasukat kami dati ng damit, I think its the clinical uniform, since malapit na kasi kaming mag-ka-candle-lighting ceremony nun at pawang ayaw pang i-accomodate ng nasabing mananahi ang mga estudyanteng pilit nagsusumiksik sa mainit nilang pwesto para lang mabigyan sila ng atensyon at makapagpatahi na ng damit. Ang aga nilang maningil ng bayad! Di ka pa nga nasasaling man lang ng tape measure, down na agad! Kaya nga nakakaasar na ang lahat ng mga tao roon at isinusumpa na ng bawat nursing student na sana umulan nalang mga mananahi, matusok man sila ng mga karayom at aspile (sobrang pang-schizophrenia yung mga metaphor!), masukatan lamang. That day, nauubos naman ang pila ng mga estudyante na tila yata nagsipuntahan na sa kanya-kanyang mga duty.

Antay kami ng antay sa kung kelan ang bigayan ng natahing damit. Dumaan ang dalawang linggo... Tatlo... Isang buwan... Isa't kalahati... Wala pa din. Nananadya yata ang mga tailors at di na nila kami inaaalala. Dumating ang gabi bago ang araw ng candle-lighting /capping ceremony , tinawag lahat ng mga estudyante, handa na daw ang mga kasuotan. Siyem pre, nag-amok ang mga tao... Nagalit... Umuusok ang ilong... Namumula ang bumbunan... Buti kung may dryer daw sila sa dorm, matutuyo pa yan. Or kung wala, magtitiis pa sila sa amoy-paktoryang mga puting baro. Naghysteria ang mga estudyante. Buti, na-manage ng maayos ang crowd sa pamamagitan ng ilang paliwanagan... Mahaba, kung itatanong mo. At eto ang catch diyan. Habang kinukuha ko na ang damit kong pinatahi sa kanila, napansin ko ang isang babae na namimigay ng mga uniform. Hindi dahil sa kaaya-aya siyang tingnan or what, pero dahil sa suot niyang damit: nursing student, senior. Siyempre, isang sawsawero nga, nagtanong-tanong ako, "Dito po kayo nag-aaral?" Sabi niya, "Oo, pero graduate na ako, kukuha nalang ng board exam." "Ahh", nasambit ko nalang. Sabay bumanat siya, bale boy, isang polo lang muna at isang pant lang ang ibibigay namin." Hindi ako nagalit dahil installment ang mga damit, at instead, natawa ako ng napakalakas. Sabay tingin sa paligid. At yumuko. Bakit ikamo?! Kasi, ISANG PANT lang daw?! Haha! Ibig bang sabihin ng taylor's daughter na ito-slash-nursing graduate, na kaliwa OR kanan lang ang ibibigay niya sa akin?! Haha! Wala namang word na PANT, pauso siya. :)

Haha! Di ko talaga inaasahan yun sa isang college graduate. Alam kong mali ang tumawa, pero dahil sa init, inis at pagtataka, itinawa ko nalang. Buti nalang, the one assisting her didn't laugh with us (we are plural), kasi baka wala ng lumapit at umagapay sa kanya. Pero nagpasensya pa din ako/kami, pero asar pa din kai eh, kaya natatawa pa din ako hanggang ngayon...

Neweiz, I'm rude nga siguro talaga. Tsk. Di tulad nitong si Charles Irving Bartowski ng Chuck, na di gaanong ganito dahil siya itong napa-PANT sa iba. Matagal ko ng nababalitaan kung gaano kaganda ang TV series na ito pero dahil walang time at pinagtutuunan ko ng pansin ang panonood ng House, M.D., di ko siya pansin. And after rying to watch the pilot episode of Chuck, nagalak ako kasi sobrang unbelievable yet amazing talaga ang nangyari sa kanya. Via a computer, nailipat sa kanya ang tinaguriang 'world's greatest spy secrets'. Through a series of 'holy images' from an old friend back in college, he was able to embed the information the CIA and NSA wants fro m him. At dahil napakadelikado nun oara kay Chuck, two of the best agents from the sector of the government's security department was there to watch him: Major John Casey who becomes one of the employees in the same electronics shoppe where Chuck works , and Sarah Walker, who posed as his girlfriend. Ang gusto ko ngayong malaman is kung magkakadebelopan sina Sarah at ang ating bida. Hmmn...

Chuck will be on its second season which will premiere September 29 in NBC, the same TV network that brought us the addictive Heroes. Yung 3rd season naman nun will have its first episode on the 22nd, still of September. Can't wait this!

Now watch this promo video of Mr. Zachary Levi as Chuck in his highly-anticipated comeback in the primetime block! Enjoy!

catch@cyberspace || mayonnaise >> TV5.com: Shake Mo, TV Mo! Singko Will Start Its Battle With Dos and Siyete

Nung Agosto 8 nga ay tuluyan ng nagpaalam ang TV station na naghatid sa atin ng mga dekalidada at di malilimutang programa sa Philippine TV - ang ABC5 o Associated Broadcasting Company. Ilan lamang sa mga kinatuwaan nating mga palabas ng Singko ay ang Wow Mali! ni Joey de Leon kung saan unang nakita ang pagmumuklha ng komedyanong si Mike "Pekto" Nacua, The Misadventures of Ariel and Maverick ng mga sosyalistang duo na sinundan pa ng dalawa pang TV shows: ang Totoo TV at The Problematic Show kasama ang nanay ni Maverick na si Mommie Elvie, Tropang Trumpo nina Ogie Alcasid, Carmina Villaroel, Gelli de Belen and the premiere comedy actor Michael "Bitoy" V. Ilan lamang yan sa mga sitcom ng ABC5 na mananatili sa ating kukote hanggang sa tayo ay tumanda dahil sa katatawanan at kabulastugang hatid nila sa bawat Pilipino sa loob o labas man ng mundo. Pero bagama't nakakalungkot ang pag-alis ng isang mabuting "kaibigan" isang bago at palaban na ngayon Singko ang makikipagkumpitensiya sa dalawang higanteng network ng bansa: ang ABS-CBN2 at GMA-7. Give it up for TV5!

With the new slogan Shake mo, TV mo!, TV5 ties up with the Malaysian local company to give a well-rounded and state-of-the-art shows to the Filipino worldwide. With the Mabuhay Channel, TV5 still lead by its CEO Tony Boy Cojuangco, will have its turn to showcase it hidden desire to compete with Channel 2 and 7 with its new format of shows, new line of celebrities and new type of news anchoring. Nakakagulat ring malamang 24 hours na ang programming ng nasabing istasyon na tila ba nanghahamon talaga sa mga networks ngayon. Switching on its 120-killowatt transmitter and a big welcome party by the big stars of the network, TV5 was formally launched on August 9, 2008. Kasama ang mga bagong ka-Shake (?!) na sina Ryan Agoncillo at Alex Gonzaga, isang pagtatanghal ng mga pinakatatangi nilang mga bagong programa ang nasaksihan ng buong bansa.

Sinumulan ng pagdating ni Ryan via a motorbike, winelkam niya ang napakaraming taong dumalo sa pagtitipon at pinakilala niya na nga ang kanyang co-host nung gabing yaon na si Alex. Kasabay ang isang masigabong palakpakan, sunud-sunod ng iprinesenta sa mga manonood ang bagong aabangan ng mga viewers sa TV5.

Una na nga rito ang bagong talents show na may pagka-ala-America's Got Talent (pero ayon sa kanila, hindi naman talaga kaparehas nun), ang Talentadong Pinoy which features the innate skills and undeniably great talents of Pinoy maging sa sayawan man yan, kantahan, pagpapatawa o di naman kaya ay sa paggulat sa mga judges; hindi ko pa talaga alam kung judges talaga yun pero naroon si Eula Valdez sa ipinakitang plugging ng programa. Nandyan rin ang dating game na MysMatch, hosted by Iya Villania and Archie Alemania, kung saan ay pagtatagpuin ang mga magkakamatch sa pag-ibig. Yung mga parts ng program eh may pagkabastos nga lang dahil nung isang araw, napanood ko ang segment nilang Quickie at Check Out!. Ambastos kaya nun... :)

Maliban sa talent show ni Ryan, meron pa ding ibang reality shows na kasama sa pagbubukas ng TV5: ang Philippines' Scariest Challenge na hinohost naman ni Jomari Yllana na inaabangan ko talaga kasi parang tunay naman yung sinasabi nilang habang tineteyp ang nasabing horror series ay pinaramdaman at pinakitaan ang mga unang challengers na sina Alessandra de Rossi, Arianna (ang model na may programa rin na tinatawag na OgagS with Eat Bulaga's singing samba dancer Daiana, kung saan very destructing yung pinaggagawa nila dahil parang formatted ito para magbigay ng sakit sa katawan sa mga "neophytes" nito tulad ng pagsasabong sa tandang na manok kung saan may makaputong na mga balahibong mala-tandang sa ulo nila at pilit iyong isinusuwag sa nagngangalit na rooster at isa pa, meron dun yung pinatungan nila ng lata ng mantika ang ulo nung isa at parang tambol na pinaghahampas ang ulo nito habang nasa loob ng kawawang lata ~ lata yung kawawa?!), at Ara Mina. Isa pang reality show ay ang My MVP (Most Valuable Pinoy) na kinatatampukan ng mga basketball men na sina Jason Webb at Coach Norman Black kasama ang makulit na si Bayani Agbayani ay hinanatid nila ang mga batang hindi kayang pumasok sa mga prestihiyosong paaralan upang makapaglaro sa collegiate basketball competitions. Siguro kaya nila naisipan ang paggawa ng ganitong reality-based basketball player search ay dahil ipromote na rin ang Philippine Basketball Association (na natiling Singko pa din ipinapalabas) games na pawang naiiwan na sa uso. Isa din nag-stay sa Singko ang dance showdown program na Shall We Dance still hosted by the Dancefloor Diva, Ms. Lucy Torres-Gomez pero minus Arnell Ignacio and Dominic Ochoa but plus din with its new co-hosts Victor Basa and Jon Avila. With the new tagline Shall We Dance: Search For The Dance Superstar, hindi na talaga pang-kung sino lang ang mga contestants kasi kinabibilangang ito ng mga magagaling na talagang humataw. Sila sina ASAP's DanceCool 'Teachers' Mickey Perz and Gab Valenciano, Samba Housemate Saicy Aguila, Sexy Mommy Sheree, Streetboys' Danilo Barrios, Teen Hearttrob Aldred Gatchalian, the Pounding and Grinding Sexbombs Johlan, Cheche and Jopay. Hindi ba, powerhouse house cast nga talaga!

Kasama ang OgagS (previously discussed), andyan din ang bagong henerasyon ng mga manggu-gudtaym ng LokoMoKo na patterned like that of Wow Mali! with Alex Gonzaga, new stars Randolf and Kim, at ang Shock Attack nina Rocksteddy Vocalist Teddy Corpuz and VJ Patty Laurel na parang yung mga katulad naman ng Max Exposed or World's Amazing Videos - sila ang magbibigay saya sa boring mong gabi, kaya kapit na for a new taste of feel-good entertainment!

Aabangan mo rin malamng ang drama series na Lip Gloss (with Star Magics' talents and etc.), Hush Hush (which is about the stars' life of glamour and crisis), the tear-jerker Lovebook Presents with Valerie Concepcion at Rakista (kasama ang Kollide at si Carlo Aquino and Denise Laurel na about love and music drama). Aabangan din ang kinatatampukan ni Paolo Contis na Midnight DJ na about sa isang DJ na dinadalaw ng mga multo sa booth niya habang on-air at tumutugtog ang midnight music. Creepy nga yung trailer nun! Kakatakot! :?

Andyan rin pala ang entertainment talkshow ni Alex Gonzaga na Juicy at ang iba't ibang news and public affairs na TEN (The Evening News) at Pulis Pulis! ni Martin Andanar about the dillema and everyday escapades of our security men.

Ang pinakaaantay ko din sa mga ito ang Batang X: The Next Generation na ididirehe nina Peque Gallaga at Lore Reyes na unang naipalabas isang dekada na ang nakakalipas. Nakakamiss kaya yun, lalo na sina G-Boy, Kidlat (John Pratts dati), A-Gel, 3-na (Anna Larucea dati) at yung kamukha ni Janus del Prado na si Kontrol ngayon. The next gen na rin ang mga kiddie host natin na sa Toogs about child fun and info show with BJ 'Tolits' Forbes kasama yung kambal na girls na nakalimutan ko na yung name basta galing yung sa Surf kasi sila yung anak ni Lumen at cast din sila dati ng now defunct na Bubble Gang Junior na ipinamtapat sa Goin' Bulilit.

Nandyan rin ang mga canned shows mula sa iba't ibang panig na mundo tulad ng mga dramas, sitcoms, mangas, cartoons at animes. Kaya saan ka na?! Sa Kapuso ka na! Este sa Ka-Shake ka na!

Kwento ko lang, habang sanay naghahanap ng trailer na simultaneously seen in ABS-CBN, Studio23 at CinemaOne ng inaabangang For The First Time ng tambalang Richard Gutierrrez at KC Concepcion, eto ang nakita ko...

Eto pala yung totoo. Enjoy!